Blog - Opowiadania

Oddział żołnierzy stał w szyku bojowym. Byli ubrani w zbroje wspomagane, wyposażeni w lasery gatlinga, ręczne wyrzutnie rakiet i moździerze. Ich przywódca, Sebastian Dzik, włączył przybliżoną wizję i spojrzał w stronę wschodzącego słońca. Jego oczom ukazały się hordy przeciwnika. - Dobra chłopcy! - krzyknął Sebastian. – Dostaliśmy rozkaz utrzymać pozycję jak najdłużej i zrobimy to, choćbyśmy mieli tu zdechnąć! Osobiście zabiję każdego drania, który spróbuje uciec! Zrozumiano?! - TAK JEST PANIE SIERŻANCIE! - Przygotować się! Żołnierze kilkoma wprawnymi ruchami zaczęli odbezpieczać bro...

[Korekta: Finka] - Kapitanie, przed nami planeta Vege13. - Doskonale! Nareszcie! Przygotować się do lądowania! - Tak jest, kapitanie! – krzyknął Alexiej, po czym  przez chwilę dotykał swój nieśmiertelnik, talizman, z którym nigdy się nie rozstawał. Zaczął naciskać odpowiednią kombinację na konsolecie, by wprowadzić kurs. Kapitan Smirnoff zszedł ze stanowiska dowodzenia. Nie odszedł daleko, gdy drogę zastąpiła mu Katia. - Kapitanie, możemy się jeszcze wycofać. - Na razie wszystko się zgadza. Gwiezdna mapa dobrze wskazała drogę. Nieznajomy musiał mówić prawdę, skarb Vege13 gdzie...

[Pomoc przy korekcie: Finka] - Kochanie, szybko, pakuj rzeczy! - Suriwie, co się stało? - Chcą nas zostawić na śmierć! Musimy się przygotować do ewakuacji. - Uspokój się. Kto chce zostawić, co się dzieje? - Mówili o tym w laboratorium. Świat Ann umrze. To efekt cieplarniany. - Nie przejmuj się, przecież mówią o nim cały czas i jakoś jeszcze nikt od tego nie umarł. - Właśnie o to chodzi. Obliczyli, że nie da się tego powstrzymać. Nie da się przekonać całej populacji, by się temu przeciwstawiła na czas. - Przesadzasz. - To nasza natura. Jesteśmy stworzeni, by zdobywać i walczyć o więcej...

Wracała z zakupów. Sądząc po tym, ile czasu poświęcała na wyszukiwanie najlepszych produktów, mogłaby się nazywać Marko Polo albo Krzysztof Kolumb. Pieszo i autobusami pokonywała taką trasę, jakby się przygotowywała do wyścigu Ironman. Nie wystartowała w nim, bo i tak zostałaby zdyskwalifikowana za noszenie siatek. Siatki były dobrą zaprawą dla Strongmanów, kiedyś doradziła tę metodę Mariuszowi Pudzianowskiemu. Jak każda wyprawa, zakupy niosły ze sobą niebezpieczeństwa. Czasem trzeba było założyć duszenie, komuś kto chciał ją ubiec przy dojrzałych pomidorach, lub znokautować konesera świeżego...

Najgorsze było czekanie. Wyobraźnia pokazywała coraz to gorsze scenariusze. Żona próbowała go uspokoić, lecz nie umiał usiedzieć na miejscu. Chodził po korytarzu tam i z powrotem. Tak bardzo żałował, że w szpitalu nie można zapalić. W końcu wyszedł doktor. Damian bacznie zwracał uwagę na każdy szczegół zachowania lekarza. Jego postawę, szybkość poruszania się ,mimikę. Starał się  odgadnąć, jaka będzie diagnoza. - Poproszę państwa do gabinetu – powiedział medyk z twarzą pokerzysty. - Czy już coś wiadomo panie doktorze? - Niestety nasze przypuszczenia potwierdziły się. - Nie! &nda...

Ciemna noc. O tej porze tylko nieliczni nie położyli się jeszcze do łóżek. Górnicy na nocnej szychcie, policjanci na patrolu, kierowcy nocnych autobusów, studenci medycyny zakuwający do sesji. Jeszcze tylko jedna kawa. Jeszcze tylko zapamiętać kolejną partię notatek. Na boga czy to był akson i dendryty, czy dendryt i aksony? I jakie to były noradrenergiczne, dopaminergiczne, cholinergiczne, no zaraz cholera mnie weźmie. Nie, cholera to inny przedmiot. Kamil panicznie próbował pochłonąć jak najwięcej materiału w jak najkrótszym czasie. Uczył się tego przez cały rok. Uczył, nie studiował. To z...

Kuba był prawie zadowolony ze swego życia. Miał bardzo dobrą pracę, był informatykiem. Niemal spłacił mieszkanie, podczas gdy jego rówieśnicy będą wisieć na szubienicy, zwanej kredyt, przez trzydzieści lat. Co niedziela spotykał się z kumplami i grali w planszówki, bądź rpg, w zależności od humoru. Do szczęścia brakowało mu tylko jednego. Nie, nie dziewczyny. Sony PlayStation 4. Właśnie przyszedł do sklepu ją kupić. Na sam jej widok poczuł przyjemny dreszczyk. Rozmarzył się, wyobrażał sobie, co będzie robił, gdy już ją zdobędzie. Gdy znajdzie się z nią sam na sam w mieszkaniu. Oj tak, te...

Ludvic bardzo lubił swoją pracę. Problem polegał na tym, że była ona, łagodnie mówiąc, niedoceniana. Gdyby nasz bohater żył w innym uniwersum, byłby telemarketerem, albo kontrolerem biletów. Ludvic jednak żył w pseudo-średniowiecznym świecie Fantasy z elfami, orkami i uwaga, uwaga, teraz będzie coś zaskakującego – niziołkami. Świat ten powstał na potrzeby krótkiego opowiadania, więc na pewno jest rozbudowany, ma bogatą historię i świetnie opisaną geografię. Autor dołączyłby mapę, ale gdzieś ją zgubił. Wracając do Ludvica. Był on jednym z najbardziej skutecznych ludzi króla. Człowiekiem...

Robi był rozbitkiem na bezludnej wyspie. Przynajmniej wyspa była bezludna, dopóki on na niej nie wylądował. Nie miał tu telewizora. Ani Internetu. A nawet gdyby znalazł wifi, Robi zgubił swojego smartfona. Myślał, że to koniec świata. Że nie przeżyje bez sprawdzania co minutę, czy ktoś do niego napisał. Nie mógł nawet zamieścić swojego zdjęcia na Fejsie.  Podpisałby je „Pobyt na rajskiej wyspie”. Wszyscy by mu zazdrościli. Tymczasem nie miał w zasięgu ręki nawet prostych narzędzi, a co dopiero elektroniki. Żadnego kontaktu z cywilizacją. Nie znał się na sztuce przetrwania. W...

Heniek wysiadł z autobusu na osiedlowym przystanku. Śpieszył się do domu. Rozglądał się nerwowo, czy nie nadchodzą. Zdarzało się, że czekali na niego, gdy wracał po szkole. Obiecał sobie, że tym razem stawi im czoła. Będzie jak Kapitan Ameryka. Albo Iron Man. Choć patrząc na jego muskulaturę, bardziej odpowiednim pseudonimem byłby Tyczka Man. Zauważył ich. Bruna i jego kumpli. Pozostawieni sami przez rodziców, wynajdowali rozrywki takie jak znęcanie się nad słabszymi. - Te Heniek choć no tu! – zawołał Bruno. Tym razem nie dam się skroić! Będę jak ulubieni superbohaterowie. Pomyślał. N...